Ik ben zelf ICTer en in mijn leven in deze wereld ben ik een aantal problemen tegen gekomen. De macht van bedrijven zoals Google, Microsoft, Apple, Facebook, etc is er enorm. Ik vind dat mensen terecht zeggen dat je hierbij kanttekeningen moet plaatsen.
De kanttekeningen die ik wil plaatsen is ten eerste het nobele doel van een Icter. Het nobele doel is om klanten een unieke ervaring met zijn of haar software te geven. Elke Icter heeft zijn eigen inzichten en methodieken. Een andere Icter doet het weer anders dan de ander. We weten dat software evalueert, meestal wordt het steeds beter. Maar wie zegt dat een andere Icter het ook weer beter doet maar die is toevallig niet de baas. Of misschien zouden er verschillende varianten van software kunnen ontstaan zodat er concurrentie ontstaat en hierdoor verbeteringen. De ideale situatie is dat er bijvoorbeeld 10 groepen zijn die concurreren om de software te verbeteren en zo de klant een optimale software te geven. Concurrentie is vaak goed voor de klant, en in de huidige situatie hoeven we geen medelijden te hebben met de softwaregiganten.
De tweede kanttekening die ik wil plaatsen is dat er een situatie is dat we dingen maken op de schouders van onze voorouders. Wij gaan letterlijk verder waar onze voorouders gestopt zijn. De redenatie na 70 jaar gaat niet meer op dat jij het bedrijf groot hebt gemaakt. Zo lang arbeidsmatig verleden heeft niemand. De mensen die bedrijven runnen staan op de schouders van hun voorouders en het oneerlijke hieraan is: Sommige mensen mogen wel op de schouders van onze voorouders staan en andere mensen mogen dat niet. Wie Google overneemt zal het goed hebben maar je kan de vraag stellen of de persoon die Google overneemt en er winst uit haalt ook wel de gene is die het bedrijf groot heeft gemaakt, het antwoord is nee want dat zijn de voorouders. Als hij dan zegt dat hij zoveel verdiend omdat hij het bedrijf is slaat het in wezen nergens op want hij heeft het bedrijf niet groot gemaakt.
Wat er vaak als oplossing wordt aangedragen door zeer nobele mensen met naar mijn mening een te groot gevoel voor onze medemens is de Opensource methode. Iedereen mag alles ermee doen zoals je het zelf wil hebben. Ik heb wel eens iemand gesproken hierover en ik vroeg me af wat dat voor mij zou betekenen? Hij zei: het idee is dat jij geen geld krijgt. Er is een afwezigheid van een verdienmodel en je wordt geacht er je hobby van te maken. Je begrijpt dat mijn medemenselijkheid een beetje stilstond ik ben hard weggelopen van deze beweging.
Desalniettemin dacht ik het is niet ideaal zoals het nu is. Daarom wil ik komen met de opsplitsverplichting voor ict bedrijven na 70 jaar. Na 70 jaar is de persoon die het bedrijf groot gemaakt heeft niet meer leidinggevende. Het probleem voor veel ondernemingen is ga maar eens een besturingssysteem maken. Microsoft heeft een voorsprong van 70 jaar en dat haal je niet zo makkelijk in. Er kan ook zo nooit concurrent om Windows gaan en het kan ook gebeuren dat Windows een kant op gaat die jij niet op wilt, maar je hebt niks te willen. Dan is het tijd voor meer concurrentie. Oftewel een opsplitsverplichting na 70 jaar.
Je kan het heel simpel vormgeven. Na 70 jaar mogen er van een software een splitsing ontstaan ook als de software na 69 jaar is opgeheven of eerder. Er wordt verplicht om minimaal 5 splitsingen van de software te organiseren. Hier mag 4 jaar over gedaan worden en anders neemt de rechtbank het over. De hoogste bieder krijgt dan recht op een splitsing van de software, en natuurlijk mogen ze zelf ook nog steeds de software doorontwikkelen. 12 jaar lang mag de opgesplitste software geen overnamen doen van een van de splitsingen.
Zo krijg je een interessantere markt met meer mogelijkheden. Icters kunnen nog steeds verdienen aan de software en ontstaat de mogelijkheid tot variaties van een software terwijl het verdienmodel in takt blijft.
Ik heb me beperkt tot ict omdat een software opsplitsen niet erg ingewikkeld is. Je maakt een kopie van de broncode en deze geef je dan aan iemand anders die het doorontwikkeld en dan heb je een splitsing. Een fabriek opsplitsen is veel lastiger. Je kan wel denken aan het opsplitsen van intellectuele eigendommen van bedrijven zoals ontwerpen voor chips en andere apperaten. De fabriek wordt niet verkocht maar de kennis wel. Als we willen investeren in een kenniseconomie moet de kennis ook gebruikt kunnen worden en niet dat 1 persoon op deze kennis kan gaan zitten terwijl hij of zij het niet eens zelf bedacht heeft maar wel de voordelen er van geniet.
De kanttekeningen die ik wil plaatsen is ten eerste het nobele doel van een Icter. Het nobele doel is om klanten een unieke ervaring met zijn of haar software te geven. Elke Icter heeft zijn eigen inzichten en methodieken. Een andere Icter doet het weer anders dan de ander. We weten dat software evalueert, meestal wordt het steeds beter. Maar wie zegt dat een andere Icter het ook weer beter doet maar die is toevallig niet de baas. Of misschien zouden er verschillende varianten van software kunnen ontstaan zodat er concurrentie ontstaat en hierdoor verbeteringen. De ideale situatie is dat er bijvoorbeeld 10 groepen zijn die concurreren om de software te verbeteren en zo de klant een optimale software te geven. Concurrentie is vaak goed voor de klant, en in de huidige situatie hoeven we geen medelijden te hebben met de softwaregiganten.
De tweede kanttekening die ik wil plaatsen is dat er een situatie is dat we dingen maken op de schouders van onze voorouders. Wij gaan letterlijk verder waar onze voorouders gestopt zijn. De redenatie na 70 jaar gaat niet meer op dat jij het bedrijf groot hebt gemaakt. Zo lang arbeidsmatig verleden heeft niemand. De mensen die bedrijven runnen staan op de schouders van hun voorouders en het oneerlijke hieraan is: Sommige mensen mogen wel op de schouders van onze voorouders staan en andere mensen mogen dat niet. Wie Google overneemt zal het goed hebben maar je kan de vraag stellen of de persoon die Google overneemt en er winst uit haalt ook wel de gene is die het bedrijf groot heeft gemaakt, het antwoord is nee want dat zijn de voorouders. Als hij dan zegt dat hij zoveel verdiend omdat hij het bedrijf is slaat het in wezen nergens op want hij heeft het bedrijf niet groot gemaakt.
Wat er vaak als oplossing wordt aangedragen door zeer nobele mensen met naar mijn mening een te groot gevoel voor onze medemens is de Opensource methode. Iedereen mag alles ermee doen zoals je het zelf wil hebben. Ik heb wel eens iemand gesproken hierover en ik vroeg me af wat dat voor mij zou betekenen? Hij zei: het idee is dat jij geen geld krijgt. Er is een afwezigheid van een verdienmodel en je wordt geacht er je hobby van te maken. Je begrijpt dat mijn medemenselijkheid een beetje stilstond ik ben hard weggelopen van deze beweging.
Desalniettemin dacht ik het is niet ideaal zoals het nu is. Daarom wil ik komen met de opsplitsverplichting voor ict bedrijven na 70 jaar. Na 70 jaar is de persoon die het bedrijf groot gemaakt heeft niet meer leidinggevende. Het probleem voor veel ondernemingen is ga maar eens een besturingssysteem maken. Microsoft heeft een voorsprong van 70 jaar en dat haal je niet zo makkelijk in. Er kan ook zo nooit concurrent om Windows gaan en het kan ook gebeuren dat Windows een kant op gaat die jij niet op wilt, maar je hebt niks te willen. Dan is het tijd voor meer concurrentie. Oftewel een opsplitsverplichting na 70 jaar.
Je kan het heel simpel vormgeven. Na 70 jaar mogen er van een software een splitsing ontstaan ook als de software na 69 jaar is opgeheven of eerder. Er wordt verplicht om minimaal 5 splitsingen van de software te organiseren. Hier mag 4 jaar over gedaan worden en anders neemt de rechtbank het over. De hoogste bieder krijgt dan recht op een splitsing van de software, en natuurlijk mogen ze zelf ook nog steeds de software doorontwikkelen. 12 jaar lang mag de opgesplitste software geen overnamen doen van een van de splitsingen.
Zo krijg je een interessantere markt met meer mogelijkheden. Icters kunnen nog steeds verdienen aan de software en ontstaat de mogelijkheid tot variaties van een software terwijl het verdienmodel in takt blijft.
Ik heb me beperkt tot ict omdat een software opsplitsen niet erg ingewikkeld is. Je maakt een kopie van de broncode en deze geef je dan aan iemand anders die het doorontwikkeld en dan heb je een splitsing. Een fabriek opsplitsen is veel lastiger. Je kan wel denken aan het opsplitsen van intellectuele eigendommen van bedrijven zoals ontwerpen voor chips en andere apperaten. De fabriek wordt niet verkocht maar de kennis wel. Als we willen investeren in een kenniseconomie moet de kennis ook gebruikt kunnen worden en niet dat 1 persoon op deze kennis kan gaan zitten terwijl hij of zij het niet eens zelf bedacht heeft maar wel de voordelen er van geniet.
Voer hier uw username en password in:
