Mensen die naar Nederland komen om geluk te zoeken. Onze grenzen worden overspoeld. De middenstand die er op achteruit gaat. Polen die het werk overnemen. Dit is natuurlijk een dilemma. Hoe ver willen de gelukbehouders er op achteruit gaan tegenover de gelukzoekers? Is de grens nu bereikt?

De wereld zit nu in de knel. Iedereen weet eigenlijk wel dat de derde wereld de derde wereld zal blijven als er niks aan het systeem veranderd wordt. Als jij in de derde wereld geboren zou zijn zou jij dan ook niet de gok wagen en naar het rijke westen trekken? Hoe raar is het eigenlijk dat mensen gelukkig willen zijn en zien dat het kan in het westen. Dit is helemaal niet raar gelukzoekers is gewoon algemeen menselijke natuur. Ieder mens is in zijn leven op zoek naar geluk. En de zoektocht van mensen in de derde wereld lijkt al gouw te leiden naar het rijke westen.

Daarin tegen zijn de mensen in het westen gelukbehouders. Ze willen niet tornen aan hun geluk. Ze willen eigenlijk net zoals de mensen in de derde wereld nog gelukkiger worden en het liefst gelukkiger dan hun buurman of vrouw. Hoe raar is het dan dat je op zoek gaat naar geluk?

Deze strijd valt simpel te verklaren omdat er een situatie is tussen de 1e wereld en de 3e wereld. Zoals het systeem nu werkt gaat hierin niks veranderen. Hetzelfde geld dat het merendeel in de 1e wereld vind dat geld eerlijker verdeeld moeten worden tussen rijk en arm. In wezen zijn de middenklassen en onderklassen dezelfde strijd aan het voeren als de mensen in de derde wereld. Namelijk meer geld zodat je gelukkiger kan worden. De middenklassen word dan door de elite mooi uitgespeelt tegen de polen want dan mogen polen ook gelukkiger worden als de middenklassen gelukkiger willen worden. Veel mensen van de middenklas willen zelf gelukkiger worden en de polen zijn de vijand. In wezen zitten de polen in hetzelfde schuitje en de mensen in de derde wereld als de middenklassen in Nederland. De middenklassen in Nederland wint niet echt in tijden van voorspoed. In tijden van verlies verliest juist de middenklassen het van de elite. Zo wordt het verschil tussen arm en rijk groter en groter. Net zoals het verschil tussen de 1e wereld en de 3e wereld steeds groter wordt. De wereld zit nu letterlijk in de knel. Het systeem werkt aan de ene kant heel goed, maar het heeft een aantal knelpunten. Kennelijk leid kapitalisme tot dualiteit tussen arm en rijk. Dit is dan terecht een minpunt aan het kapitalistische systeem.

Het ongelijkheidsmaximum kan een uitkomst bieden voor dit dilemma. Je kan het kapitalistische systeem verbeteren en perfectioneren doormiddel van democratische wetgeving. Je kan hiermee een koppeling maken tussen rijk en arm. Ditzelfde mechanisme kan je handteren voor hele ketens. Hierbij kan je ook ketens die reikwijdte hebben buiten het westen meenemen zodat mensen in de derde wereld ook meeprofiteren.

Mensen zoals in Bangladesh die voor niks werken zouden dan een beter leven krijgen. We proberen al jaren het de markt te laten oplossen maar die hebben nu nog steeds geen oplossing. Mensen in Bangladesh weten dat. Nu werken ze nog voor ons. Mij lijkt het helemaal niet gek als ze doorkrijgen dat ze er nooit beter van worden dat ze zich tegen het westen gaan keren. En niet willen werken. Misschien zouden Afrikanen wel helemaal niet willen emigreren naar Europa als ze weten dat ze ook in hun eigen land een leven kunnen opbouwen.

Er is een waarschijnlijke kans dat het ongelijkheidsmaximum het emigratie vraagstuk oplost, de derde wereld oplost en het probleem dat de middenklassen nooit meeprofiteert van winsten en wel de verliezen kan verwerken in onze eigen land. Dat is de revolutie die we samen kunnen ontketenen. Religieus geweld daar is nog een lang weg te gaan. Maar een voedingsbodem voor onvrede en dualiteit neem je weg uit de samenleving.