Volgens mij leven we in het tijdperk van de sterke leider. Ik denk dat het dan ook goed is om er een tegengeluid aan te geven. Leiders die alleen maar organiseren doen het vaak niet zo goed in het ongelijkheidsmaximum bespreking. Leiders met talenten doen het vaak goed in ongelijkheidsmaximum besprekingen.

Leiders worden nooit gecorrigeerd. Zij zijn de baas dus zij bepalen wat er gebeurt. Ze zijn tenslotte een leider. Mensen hebben de neiging om zichzelf belangrijker te vinden dan andere mensen. Dit is onze menselijke natuur, waar je wat mij betreft best wat tegengas aan mag geven. Mensen worden niet gecorrigeerd aan de top. In een democratisch ongelijkheidsmaximum vergadering worden leiders gedwongen zichzelf ten op zicht van de rest van het bedrijf te vergelijken. Ze zijn verplicht uit hun ivoren toren te komen en in discussie te treden. Dit kan een groot corrigerend effect hebben op hoe leiders zichzelf zien ten opzicht van andere mensen.